Επισκεφθείτε το http://xorissynora.msf.gr για να δείτε το νέο ανανεωμένο blog.
Το μπλογκ ‘Χωρίς Σύνορα’ μεταφέρθηκε σε νέα διεύθυνση http://xorissynora.msf.gr
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) ξεκινούν ξανά δραστηριότητες στο κέντρο κράτησης της Παγανής, στο νησί της Λέσβου. Το πρόγραμμα επικεντρώνεται στην παροχή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης στους μετανάστες χωρίς έγγραφα που κρατούνται στο κέντρο.
Από την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου, μία ομάδα των ΓΧΣ αποτελούμενη από μία ψυχολόγο και διερμηνείς έχει αρχίσει να εργάζεται μέσα στο κέντρο κράτησης, όπου αυτή τη στιγμή κρατούνται πάνω από 800 άτομα.
«Βλέπουμε ότι υπάρχει μία επιτακτική ανάγκη για παροχή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης για πολλούς κρατουμένους μέσα στο κέντρο. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν βιώσει ένα πολύ δύσκολο και εξαιρετικά επικίνδυνο ταξίδι προκειμένου να φτάσουν στην Ελλάδα και βρίσκονται τώρα αντιμέτωποι με ένα αβέβαιο μέλλον μέσα στη χώρα», δήλωσε η Μίκυ Βαν Χέρβεν, Επικεφαλής της Αποστολής των ΓΧΣ για τους μετανάστες, τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες στην Ελλάδα. «Αυτή τη στιγμή, με τη μεγάλη εισροή μεταναστών χωρίς έγγραφα και αιτούντων άσυλο στη χώρα και την απόφαση να κρατούνται για μεγαλύτερη χρονική περίοδο, η κατάσταση μέσα στο κέντρο είναι πολύ δύσκολη, καθώς περισσότεροι από 800 μετανάστες χωρίς έγγραφα, ανάμεσά τους παιδιά και έγκυες γυναίκες, βρίσκονται στριμωγμένοι μέσα σε θαλάμους κράτησης που έχουν φτιαχτεί για να χωρούν το πολύ 400 άτομα».
Οι ΓΧΣ εργάζονταν μέσα στο κέντρο κράτησης της Παγανής από τον Ιούνιο ως τον Σεπτέμβριο του 2008. Κατά τη διάρκεια αυτών των τεσσάρων μηνών, μία ομάδα των ΓΧΣ παρείχε πρωτοβάθμια ιατρική περίθαλψη και ψυχοκοινωνική υποστήριξη και επίσης πραγματοποίησε κάποια έργα για τη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και διαβίωσης. Ωστόσο, η ομάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με σοβαρά εμπόδια στην προσπάθειά της να έχει πρόσβαση στους θαλάμους κράτησης και στους μετανάστες που χρειάζονταν ιατρική και ψυχοκοινωνική υποστήριξη. Ως αποτέλεσμα, το Σεπτέμβριο του 2008, οι ΓΧΣ αποφάσισαν να τερματίσουν τις δραστηριότητές τους, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης μέσα στο κέντρο κράτησης και την παροχή ιατρικής βοήθειας στους μετανάστες χωρίς έγγραφα.
Η απόφαση των ΓΧΣ να αρχίσουν ξανά να εργάζονται στην Παγανή πάρθηκε ύστερα από τη σύναψη μίας συμφωνίας συνεργασίας με τις εθνικές και τοπικές αρχές και τη δέσμευσή τους ότι θα διασφαλίσουν στους ΓΧΣ την πρόσβαση στους μετανάστες χωρίς έγγραφα μέσα στο κέντρο κράτησης για την παροχή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, η Ελλάδα έχει σκληρύνει τη στάση της απέναντι στους μετανάστες χωρίς έγγραφα και τους αιτούντες άσυλο στη χώρα. Κάθε μέρα η αστυνομία συλλαμβάνει μετανάστες χωρίς έγγραφα, ενώ τα κέντρα κράτησης είναι γεμάτα από μετανάστες. «Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να αυξήσει την περίοδο κράτησης των μεταναστών χωρίς έγγραφα μέχρι και έξι μήνες, θα επιδεινώσει αισθητά την κατάσταση μέσα στα κέντρα κράτησης. Οι ΓΧΣ αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει μία επιτακτική ανάγκη να παράσχουμε όσο το δυνατόν περισσότερη υποστήριξη σε αυτή την ευάλωτη ομάδα ανθρώπων», συμπλήρωσε η Μίκυ βαν Χέρβεν.
- Παρά το γεγονός ότι ο καταυλισμός των μεταναστών στην Πάτρα έχει κατεδαφιστεί, οι ΓΧΣ συνεχίζουν να παρακολουθούν την κατάσταση των μεταναστών χωρίς έγγραφα και των αιτούντων άσυλο στην πόλη. Επίσης λειτουργούν τακτικά κινητές ιατρικές μονάδες και όταν κρίνεται απαραίτητο διανέμουν είδη προσωπικής υγιεινής, υπνόσακους και δοχεία για τρόφιμα και νερό
- Στα τέλη Αυγούστου, οι ΓΧΣ θα ξεκινήσουν να παρέχουν ψυχοκοινωνική υποστήριξη σε μετανάστες χωρίς έγγραφα σε άλλα δύο κέντρα κράτησης στον Έβρο και στη Ροδόπη.
12
Αυγ.
09
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αρχίζουν να εργάζονται και πάλι σε κέντρο κράτησης μεταναστών στη Μάλτα
Προσφέροντας ιατρική βοήθεια σε μετανάστες χωρίς έγγραφα και σε αιτούντες άσυλο σε κέντρα κράτησης και σε ανοιχτά κέντρα διαμονής στη Μάλτα, οι ΓΧΣ εξακολουθούν να εκφράζουν την ανησυχία τους για την προσωρινή διακοπή των αφίξεων μεταναστών.
Μετά την αναστολή των ιατρικών δραστηριοτήτων στα κέντρα κράτησης για μετανάστες χωρίς έγγραφα και αιτούντες άσυλο στη Μάλτα τον περασμένο Μάρτιο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ), άρχισαν να εργάζονται και πάλι στο κέντρο κράτησης στην Τακάντζα. (Ta’kandja). Η απόφαση αυτή έρχεται μετά τη δέσμευση των επίσημων Μαλτέζικων αρχών να καταστήσουν δυνατή την προσφορά αποτελεσματικής ιατρικής φροντίδας και να διασφαλίσουν επαρκείς συνθήκες διαβίωσης σε όσους κρατούνται μέσα στα κέντρα.
«Αναστείλαμε τις δραστηριότητές μας το Μάρτιο στα κέντρα κράτησης επειδή νιώθαμε ότι ήταν αδύνατο να προσφέρουμε επαρκή ιατρική βοήθεια κάτω από τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε. Δεν μπορούσαμε να χορηγήσουμε φαρμακευτική αγωγή για τη θεραπεία των ασθενών μας ή να απομονώνουμε τους ασθενείς με μεταδοτικές ασθένειες. Εξαιτίας των απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης, οι μετανάστες συχνά χρειάζονταν επαναλαμβανόμενη εξέταση για τους ίδιους λόγους, καθώς τα συμπτώματα επέμεναν», δήλωσε η Γκαμπριέλ Σαντί (Gabriele Santi), συντονίστρια του προγράμματος των ΓΧΣ στη Μάλτα
Οι ΓΧΣ άρχισαν να εργάζονται και πάλι στο κέντρο κράτησης της Τακάντζα την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου, μετά από διαπραγματεύσεις με τις Μαλτέζικες αρχές και αφού είχαν γίνει αποδεκτά κάποια από τα αιτήματα των ΓΧΣ. «Οι παρούσες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής στην Τακάντζα επιτρέπουν να κάνουμε μια αποτελεσματική ιατρική παρέμβαση, καθώς δεν αποτελούν μια άμεση απειλή για την υγεία των μεταναστών. Επιπλέον, σε συνέχεια των αιτημάτων μας, έχει δημιουργηθεί μια αίθουσα απομόνωσης κατάλληλη για άτομα που πάσχουν από μεταδοτικές ασθένειες», ανέφερε η Φιλίππα Φαρούτζια, γιατρός του προγράμματος των ΓΧΣ στη Μάλτα.
Κατά την πρώτη εβδομάδα των εργασιών που ξεκίνησαν και πάλι στην Τακάντζα, οι ΓΧΣ εξέτασαν πάνω από 100 ασθενείς. Προκειμένου να εντοπίσουν τους ασθενείς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη ιατρική βοήθειας, μια ομάδα των ΓΧΣ πηγαίνει στις αίθουσες που ζουν αυτοί οι άνθρωποι για να κάνει ιατρικές εξετάσεις. Οι ΓΧΣ οργανώνουν επίσης, δραστηριότητες ενημέρωσης για θέματα υγείας και σύντομα θα αρχίσουν να παρέχουν υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη ψυχικής υποστήριξης πολλών κρατουμένων, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν συναντήσει πολλές δυσκολίες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους προς τη Μάλτα και νιώθουν μεγάλη ανασφάλεια για το μέλλον τους, καθώς είναι υπό κράτηση.
Οι μετανάστες χωρίς έγγραφα και οι αιτούντες άσυλο στην Τακάντζα είχαν περιορισμένη πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα από το Φεβρουάριο, όταν το κέντρο κράτησης χτίστηκε για να στεγάσει την αυξανόμενη εισροή μεταναστών στο νησί. «Προσφέρουμε ιατρική βοήθεια σε όσους μετανάστες λάμβαναν περιορισμένη βοήθεια για πολλούς μήνες. Την ίδια στιγμή, αν καταφθάσουν όλο και περισσότεροι μετανάστες στη Μάλτα, η παρουσία μας στην Τακάντζα θα μας δώσει τη δυνατότητα να εξετάζουμε τους μετανάστες, να εξακριβώνουμε ποιοι χρειάζονται επείγουσα ιατρική βοήθεια μετά το δύσκολο ταξίδι στη Μεσόγειο θάλασσα και να τους παρέχουμε την ιατρική, ανθρωπιστική βοήθεια που έχουν ανάγκη», είπε η Γκαμπριέλ Σαντί.
«Οι ζωές μας χαραμίζονται εδώ αλλά δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω»
Οι βάρκες έφεραν πάνω από 700 νέους μετανάστες και αιτούντες άσυλο στη Μάλτα τους δύο πρώτους μήνες του 2009., αλλά οι αποβιβάσεις έχουν σταματήσει από τα τέλη Απριλίου. Ομοίως, η ομάδα των ΓΧΣ στη Λαμπεντούσα (Lampedusa), ένα ιταλικό νησί 220 χλμ από τη Μάλτα όπου κάθε καλοκαίρι φθάνουν χιλιάδες μετανάστες, δεν έχει δει να αποβιβάζεται κανένας από τον Απρίλιο. «Αυτό προκαλεί ανησυχία στους ΓΧΣ. Αν οι μετανάστες στέλνονται πίσω στη Λιβύη κατευθείαν από τη θάλασσα χωρίς να τους δίνεται η ευκαιρία να αποβιβαστούν στην Ιταλία ή τη Μάλτα, αυτό σημαίνει ότι αρνούνται να τους παρέχουν ανθρωπιστική βοήθεια καθώς και την ευκαιρία να κάνουν αίτηση για την χορήγηση ασύλου», δήλωσε ο Αντόνιο Βιρτζίλιο (Antonio Virgilio), Επικεφαλής της Αποστολής των ΓΧΣ στην Ιταλία και τη Μάλτα. «Όσο οι συνοριακοί ελεγκτικοί μηχανισμοί γίνονται όλο και πιο αυστηροί, οι μετανάστες αρχίσουν να παίρνουν μεγαλύτερο ρίσκο και ξεκινούν να κάνουν πιο επικίνδυνα ταξίδια».
Στη Μάλτα, το 60% των μεταναστών που εξετάστηκαν από ομάδες των ΓΧΣ από τον Αύγουστο του 2008 μέχρι το Φεβρουάριο του 2009 ήταν από τη Σομαλία. Διέσχισαν την έρημο και τη Μεσόγειο θάλασσα αναζητώντας καταφύγιο και ηρεμία. Ο Α. 24 χρονών από το Μογκαντίσου, αφέθηκε ελεύθερος από ένα κέντρο κράτησης στη Μάλτα το Σεπτέμβριο του 2008 και μεταφέρθηκε σε ένα από τα ανοιχτά κέντρα διαμονής στο Χαλ Φαρ (Hal Far), όπου μοιράζεται μια σκηνή με άλλους μετανάστες. Μαζί με τη φίλη του, έκαναν τρεις αποτυχημένες απόπειρες να φύγουν από τη Λιβύη πριν καταφέρουν να φτάσουν στη Μάλτα. «Είχαμε κάνει ήδη δύο προσπάθειες αλλά μόλις φεύγαμε από τη Λιβύη η βάρκα μας αναχαιτιζόταν και μας έστελναν πίσω. Μετά μας φυλάκισαν. Δεν είχαμε αρκετό φαγητό ή νερό και το να μας χτυπάν έμοιαζε να είναι ο κανόνας», περιγράφει ο Α. Ανάμεσα στις αποτυχημένες προσπάθειες να διασχίσει τη θάλασσα, ο Α. πέρασε πάνω από έξι μήνες σε διάφορες φυλακές της Λιβύης. Παρόλα αυτά, η ζωή στη Μάλτα δεν είναι αυτό που περιμέναμε. «Στη Μάλτα δεν έχω κανένα μέλλον, καμιά ζωή, καμιά ευκαιρία για πρόοδο. Είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι. Οι ζωές μας χαραμίζονται εδώ. Αλλά δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω», συμπληρώνει.
—————————-
Οι ΓΧΣ παρέχουν ιατρική βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη σε μετανάστες χωρίς έγραφα και σε αιτούντες άσυλο στη Μάλτα από τον Αύγουστο του 2008. Σήμερα, οι ΓΧΣ παρέχουν ιατρική βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη και πραγματοποιούν δραστηριότητες ενημέρωσης σε θέματα υγείας σε μετανάστες και αιτούντες άσυλο που ζουν σε ανοιχτά κέντρα διαμονής στη Χαλ Φαρ (Hal Far) και στο κέντρο κράτησης στην Τακάντζα.
“Είμαστε όλοι καθηλωμένοι. Οι ζωές μας χαραμίζονται εδώ. Αλλά δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στη χώρα μας»
Α., 24 χρονών
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Σομαλία. Το 2003, πήρα μια υποτροφία να σπουδάσω στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Αφρικής στην πόλη Χαρτούμ στο Σουδάν. Ήμουν εκεί μέχρι το 2008, τη χρονιά που αποφοίτησα. Κουβαλώ τις φωτογραφίες της αποφοίτησής μου, όπου και αν πάω. Όταν τέλειωσα το πανεπιστήμιο, έπρεπε να φύγω από το Σουδάν. Όμως, ένιωθα ότι δεν είχα πουθενά να επιστρέψω. Η βία κλιμακωνόταν συνεχώς στη Σομαλία. Πολλοί από τους φίλους μου είχαν σκοτωθεί και η οικογένειά μου ήταν σε μια συνεχή μετακίνηση, αναγκασμένοι να εγκαταλείπουν το ένα μέρος μετά το άλλο. Αποφάσισα ότι έπρεπε να προσπαθήσω να έρθω στην Ευρώπη. Ίσως με το πτυχίο, με τη μόρφωσή μου, θα μπορούσα να βρω μια καλύτερη ζωή εδώ. Τουλάχιστον ήμουν σίγουρος ότι θα έβρισκα ηρεμία.
Τον Ιανουάριο του 2008 εγκατέλειψα το Σουδάν για να πάω στη Λιβύη. Πιάστηκα στα σύνορα και μ’ έστειλαν στη φυλακή. Έμεινα εκεί για τρεις μήνες. Υπήρχαν 400 άτομα, άνδρες κα γυναίκες μέσα σε έξι δωμάτια. Είχαμε ελάχιστο φαγητό, κάποιες φορές, μάλιστα, δεν τρώγαμε καθόλου για 48 ώρες. Όταν είχαμε μόνο ένα γεύμα τη μέρα, νιώθαμε τυχεροί. Μόνο στο δικό μου δωμάτιο υπήρχαν 100 άνδρες. Μια φορά την εβδομάδα, μας έβγαζαν έξω να δούμε τον ήλιο. Μια μέρα, μια μεγάλη ομάδα, 250 περίπου ανδρών, ήταν έξω. Αρχίσαμε να μαλώνουμε και καταφέραμε να δραπετεύσουμε. Σπάσαμε την κεντρική πύλη και καταφέραμε να ανοίξουμε τις πόρτες και να απελευθερώσουμε και τους υπόλοιπους που ήταν ακόμα μέσα.
Μετά την απόδρασή μας, κρύφτηκα σε ένα χωράφι. Έκανα κάποιες εργασίες για τον ιδιοκτήτη, ο οποίος θα μου έδινε κάποια χρήματα. Δεν έλεγε σε κανένα ότι θα ήμουν εκεί. Η πρώτη μου προσπάθεια να έρθω στην Ευρώπη έγινε το Μάη του 2008. Κατάφερα να ανέβω σε ένα πλοίο, αλλά μετά από 10 ώρες ταξιδιού, η βάρκα χάλασε. Μας βρήκε ένα Λιβυκό πλοίο που μας έστειλε πίσω στη Λιβυκή ακτή.
Μ’ έκλεισαν και πάλι στη φυλακή. Με κλείδωσαν σε ένα δωμάτιο και μου συμπεριφέρονταν πολύ άσχημα. Στις οκτώ η ώρα κλείδωναν τις πόρτες και δεν είχαμε καμιά πρόσβαση σε κάποια τουαλέτα. Αν συνέβαινε κάτι, αν κάποιος ήταν άρρωστος, δεν ερχόταν κανείς να βοηθήσει. Άνοιγαν τις πόρτες για να μπορούμε να πάμε στις τουαλέτες το επόμενο πρωί. Μας χτυπούσαν συνέχεια και αυτός ήταν ο κανόνας. Έμεινα σε αυτή τη φυλακή για ένα μήνα. Υπήρχαν 27 άτομα μέσα στο δωμάτιο μου, 22 άνδρες και τέσσερις γυναίκες. Μία από τις γυναίκες ήταν η φίλη μου. Ήταν η κοπέλα μου από τα παιδικά χρόνια στη Σομαλία και ταξίδεψε στη Λιβύη για να με συναντήσει, ώστε να μπορέσουμε να δραπετεύσουμε μαζί.
Ύστερα από ένα μήνα μέσα στη φυλακή, με πήγαν στο δικαστήριο και έπρεπε να πληρώσω πρόστιμο για να με αφήσουν ελεύθερο. Έπρεπε να ζητήσω από την οικογένειά μου να μαζέψει λίγα χρήματα και να μου τα στείλει, ώστε να μπορέσω να αποφυλακιστώ. Τον Ιούλιο, επιβιβάστηκα σε άλλη βάρκα. Όπως αφήναμε την ακτή, μας έπιασε η αστυνομία και μας έστειλε ξανά στη φυλακή. Αυτή τη φορά, όμως, η διαμονή μας εκεί ήταν σύντομη. Μας άφησαν ελευθέρους μετά από 15 μέρες.
Είχαμε προσπαθήσει και αποτύχει δύο φορές. Αλλά δε θέλαμε να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Αυτό το ταξίδι ήταν η μοναδική μας ευκαιρία. Έτσι, τον Αύγουστο κάναμε άλλη μια προσπάθεια. Ταξιδεύαμε ήδη τέσσερις μέρες και τέσσερις νύχτες, όταν η βάρκα μας χάλασε. Υπήρχαν περίπου 50 άνθρωποι επάνω στη βάρκα. Σωθήκαμε από ένα Μαλτέζικο πλοίο που μας έφερε στη Μάλτα. Όταν αποβιβαστήκαμε, δεν ξέραμε που ήμασταν. Δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ να έρθουμε στη Μάλτα. Δεν ήξερα καν που βρίσκεται.
Μεταφερθήκαμε σε ένα κέντρο κράτησης εκεί. Ήταν απαίσια. Αλλά ήμουν τυχερός και έμεινα εκεί μόνο δύο μήνες πριν έρθω σε αυτό τον ανοιχτό καταυλισμό. Τώρα ζω σε μια σκηνή. Έχω μια προστασία. Αυτό σημαίνει ότι μπορώ να μείνω εδώ νόμιμα, αλλά πρέπει να κάνω αίτηση διαμονής κάθε χρόνο. Έχω, επίσης, άδεια εργασίας, οπότε μπορώ να ψάξω δουλειά. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να βρεις δουλειά στη Μάλτα. Βλέπουμε μια δουλειά να διαφημίζεται και κάνουμε όλο το δρόμο μέχρι τη Βαλέττα, αλλά όταν φτάνουμε εκεί και βλέπουν ένα μαύρο άνδρα, λένε ότι δεν έχουν πλέον δουλειά. Νιώθω ότι γίνεται έντονη διάκριση απέναντί μου.
Τώρα ζω σε αυτή τη σκηνή, με ήλιο και με βροχή. Το απόγευμα είναι αδύνατο να μείνω μέσα λόγω της αφόρητης ζέστης. Επιπλέον, δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα. Μέσα στον καταυλισμό υπάρχουν αυτά τα μαθήματα, αλλά δεν υπάρχει κανένας δάσκαλος. Δε μαθαίνουμε τίποτα. Είμαι εδώ ένα χρόνο και δεν έχω διδαχτεί ούτε μια μαλτέζικη λέξη. Δεν μπορώ να σπουδάσω, δεν μπορώ να αγοράσω βιβλία, ούτε μπορώ να βοηθήσω την οικογένειά μου πίσω στη Σομαλία. Στη Μάλτα δεν έχω κανένα μέλλον, καμιά ζωή, καμιά μόρφωση, καμιά ευκαιρία να προοδεύσω. Είμαστε όλοι καθηλωμένοι. Οι ζωές μας χαραμίζονται εδώ. Αλλά δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στη χώρα μας.
Το καλό είναι ότι εγώ και η κοπέλα μου, κάναμε αυτό το ταξίδι μαζί και τώρα είναι πλέον η σύζυγός μου. Παντρευτήκαμε εδώ στη Μάλτα φέτος το Μάρτιο. Δε θέλω να είμαι ένας αδύναμος άνδρας. Θέλω να παλέψω για το μέλλον μου.
Η επικεφαλής της αποστολής των ΓΧΣ για τους μετανάστες, τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες στην Ελλάδα, Μίκυ βαν Χέρβεν
Ύστερα από την επιχείρηση κατεδάφισης του πρόχειρου καταυλισμού των μεταναστών στην Πάτρα την Κυριακή 12 Ιουλίου, η Επικεφαλής της Αποστολής των ΓΧΣ για τους μετανάστες, τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες στην Ελλάδα, Μίκυ βαν Χέρβεν, μιλάει για την κατάσταση στην πόλη και εκφράζει την ανησυχία των ΓΧΣ για την ιατρική και ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων που έχασαν όλα τα υπάρχοντά τους και έμειναν άστεγοι.
Πέντε μέρες ύστερα από την κατεδάφιση του καταυλισμού ποια είναι η κατάσταση των μεταναστών, των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων στην Πάτρα;
Η κατεδάφιση του καταυλισμού άφησε χωρίς στέγη όλους τους ανθρώπους που μέχρι πρότινος έμεναν εκεί. Οι περισσότεροι από αυτούς έχασαν τα πάντα, όλα τα υπάρχοντά τους, κατά τη διάρκεια της κατεδάφισης και της φωτιάς που ξέσπασε μετά. Οι αιτούντες άσυλο, δηλαδή όσοι μετανάστες έχουν χαρτιά, μεταφέρθηκαν σε ένα ξενοδοχείο αλλά δεν είναι σίγουρο για πόσο καιρό θα μπορέσουν να μείνουν εκεί. Για τους ασυνόδευτους ανήλικους, δηλαδή τα παιδιά ηλικίας κάτω των 18 ετών που βρίσκονται στην Ελλάδα χωρίς τους γονείς τους, δόθηκε η επιλογή να μεταφερθούν σε ένα κέντρο υποδοχής για ανήλικους. Ωστόσο κάποια από αυτά τα παιδιά που είναι μόλις 13 και 14 ετών φοβούνται να δεχτούν αυτή την προσφορά, γιατί φοβούνται ότι θα τους στείλουν στη φυλακή. Όλοι οι μετανάστες χωρίς έγγραφα είτε συνελήφθησαν, είτε έφυγαν από την Πάτρα, είτε κρύβονται κάπου μέσα στην πόλη. Οι άνθρωποι που βρίσκονται τώρα στους δρόμους δεν έχουν πρόσβαση σε τουαλέτες, δεν έχουν νερό και φαγητό. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχασαν μέσα σε μία νύχτα τα σπίτια τους και την σχετική ασφάλεια που ένιωθαν. Για κάθε άνθρωπο αυτό αποτελεί μία τραυματική εμπειρία.
Πώς ανταποκρίνονται οι ΓΧΣ στις ανάγκες αυτών των ανθρώπων;
Η ομάδα των ΓΧΣ στην Πάτρα προσπαθεί να μάθει πού έχουν διασκορπιστεί οι ασθενείς τους, παρέχει ιατρική βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη στους μετανάστες χωρίς έγγραφα που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε διάφορα σημεία της πόλης και επίσης παρακολουθεί την κατάσταση υγείας των άλλων ομάδων μεταναστών. Τις τελευταίες τρεις μέρες, η ομάδα διένειμε είδη προσωπικής υγιεινής, υπνόσακους και σκεύη μαγειρικής σε μετανάστες που έχουν μείνει χωρίς στέγη.
Γνωρίζετε τι έχει γίνει με τους μετανάστες χωρίς έγγραφα που συνελήφθησαν; Που τους πήγαν;
Από όσα γνωρίζουμε, οι άνθρωποι που συνελήφθησαν μεταφέρθηκαν σε αστυνομικά τμήματα μέσα και γύρω από την Πάτρα, όπου κρατούνται μαζί με άλλους μετανάστες χωρίς έγγραφα οι οποίοι είχαν συλληφθεί από τις αρχές πριν την επιχείρηση κατεδάφισης του καταυλισμού. Αυτό που είδαμε είναι ότι αρκετοί μετανάστες χωρίς έγγραφα κρατούνται στα αστυνομικά τμήματα για περισσότερο από 20 μέρες. Η ομάδα των ΓΧΣ κατάφερε να επισκεφτεί ένα από αυτά τα αστυνομικά τμήματα και είδε ότι τα αστυνομικά κελιά δεν είναι κατάλληλα. Πολλοί άνθρωποι συνωστίζονται μέσα σε ένα κελί και αναγκάζονται να κοιμούνται στο βρώμικο πάτωμα, καθώς δεν υπάρχουν στρώματα μέσα στα κελιά. Επίσης δεν έχουν άμεση πρόσβαση σε ντουζιέρες και τουαλέτες. Ανησυχούμε πολύ γιατί πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους έχουν ιατρικές και ψυχολογικές ανάγκες που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν. Επίσης είδαμε ανθρώπους που κρατούνταν, οι οποίοι είχαν τραυματιστεί κατά τη διάρκεια της σύλληψής τους.
Όταν ζούσαν στον καταυλισμό, πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους ήταν ασθενείς μας και ανησυχούμε για την ψυχική και ιατρική τους κατάσταση. Πολλοί από αυτούς έρχονται από χώρες που πλήττονται από τον πόλεμο, έχουν κάνει ένα πολύ δύσκολο ταξίδι κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και έχουν άμεση ανάγκη από υποστήριξη και φροντίδα καθώς και ένα μέρος για να μείνουν.
Και ποια είναι η κατάσταση των ασυνόδευτων ανήλικών;
Οι ανήλικοι χρήζουν ειδικής αντιμετώπισης και προσοχής. Έχουν περάσει παρόμοιες δυσκολίες με τους ενήλικες, αλλά είναι προφανώς πιο ευάλωτοι. Γνωρίζουμε ότι το Υπουργείο Υγείας τους φροντίζει, παρέχοντάς τους περίθαλψη και στέγη σε ειδικά κέντρα, αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι αυτά τα κέντρα είναι ήδη γεμάτα και ότι πολλοί ανήλικοι κρατούνται σε κέντρα κράτησης ή καταλήγουν στους δρόμους χωρίς καμία προστασία.
… ύστερα από την αστυνομική επιχείρηση στον πρόχειρο καταυλισμό.
Οι ΓΧΣ καλούν τις αρχές να διασφαλίσουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και ιατρική βοήθεια στους μετανάστες, τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο
Καταυλισμός Αφγανών μεταναστών στην Πάτρα - Photo by Michela Taeggi
Δελτίο Τύπου – Ύστερα από τη σημερινή αστυνομική επιχείρηση στον πρόχειρο καταυλισμό μεταναστών στην Πάτρα και την πυρκαγιά που ξέσπασε κατά τη διάρκεια της επιχείρησης κατεδάφισης, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εκφράζουν την ανησυχία τους για την ιατρική και ανθρωπιστική κατάσταση των μεταναστών και των αιτούντων άσυλο που έμειναν χωρίς στέγη, καθώς και όσων συνελήφθησαν, και ζητούν από τις αρχές να διασφαλίσουν ανθρώπινες συνθήκες διαβιώσης και την παροχή ιατρικής βοήθειας σε αυτούς τους ανθρώπους.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) εργάζονταν μέσα στον πρόχειρο καταυλισμό των μεταναστών από το Μάιο του 2008 παρέχοντας πρωτοβάθμια ιατρική φροντίδα και ψυχοκοινωνική υποστήριξη στους κατοίκους του καταυλισμού. «Πολλοί από τους ανθρώπους που έχουν μείνει σήμερα άστεγοι καθώς και αρκετοί από αυτούς που συνελήφθησαν, ήταν ασθενείς μας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ανησυχούμε πολύ για την κατάστασή τους και ζητάμε εγγυήσεις από τις αρχές ότι θα τους συμπεριφερθούν με σεβασμό και θα λάβουν την απαραίτητη ιατρική βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη, αν αυτό χρειαστεί», δήλωσε η Μίκυ Βαν Χέρβεν, Επικεφαλής της Αποστολής των ΓΧΣ για τους μετανάστες, τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες στην Ελλάδα.
«Σήμερα το πρωί μάθαμε για την αστυνομική επιχείρηση και τρέξαμε αμέσως στον καταυλισμό. Είχαν μόλις μπει μέσα οι μπουλντόζες κατεδαφίζοντας τα πρόχειρα κτίσματα. Μετά από λίγο ξέσπασε και η πυρκαγιά. Αρκετοί άνθρωποι χωρίς τα απαιτούμενα έγγραφα συνελήφθησαν, ενώ πολλοί άλλοι άρχισαν να εγκαταλείπουν από μόνοι τους τον καταυλισμό. Δεν γνωρίζουμε ακόμα πού βρίσκονται και τί τους έχει συμβεί,» δήλωσε ο Χρήστος Παπαϊωάννου, Συντονιστής του Προγράμματος των ΓΧΣ στην Πάτρα. «Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους εδώ έχουν αναγκαστεί να φύγουν από τη χώρα τους λόγω του πολέμου ή της μεγάλης φτώχειας και βρίσκονται τώρα αντιμέτωποι με ένα αβέβαιο μέλλον και μία πιθανή κράτηση για μία άγνωστη χρονική περίοδο. Αυτό μπορεί να έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις στην ιατρική και ψυχολογική τους κατάσταση».
Οι ΓΧΣ καλούν τις αρχές να αναλάβουν πλήρη ευθύνη για την παροχή ιατρικής βοήθειας και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης σε αυτούς τους ανθρώπους, να διασφαλίσουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης για τους κρατούμενους και να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στις ευάλωτες ομάδες ατόμων, όπως είναι οι ανήλικοι, οι ασθενείς με χρόνιες παθήσεις και οι άνθρωποι με ειδικές ιατρικές ανάγκες.
Οι περισσότεροι μετανάστες που ζούσαν στον καταυλισμό προέρχονται από το Αφγανιστάν και έχουν φύγει από την πατρίδα τους για να γλιτώσουν από τις συγκρούσεις και τον πόλεμο. Ανάμεσά τους είναι και αρκετοί ανήλικοι, που είναι εξαιρετικά ευάλωτοι και έχουν ανάγκη ειδικής προστασίας. Είναι σημαντικό οι αρχές να συμπεριφερθούν σε όλους τους μετανάστες και αιτούντες άσυλο με αξιοπρέπεια και να τηρήσουν τις σχετικές διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις καθώς και την οδηγία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που καθορίζει τις ελάχιστες προϋποθέσεις για την υποδοχή των αιτούντων άσυλο.
Η σημερινή επιχείρηση της αστυνομίας αποτελεί μέρος μια σειράς ενεργειών με στόχο τους μετανάστες, πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο στην Πάτρα και σε άλλα σημεία της χώρας. Οι ΓΧΣ θα παρακολουθούν από κοντά την κατάσταση στην Πάτρα και θα συνεχίσουν να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των μεταναστών, των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων στη χώρα.
* Οι ΓΧΣ εργάζονται στον πρόχειρο καταυλισμό των μεταναστών στην Πάτρα από το Μάιο του 2008 παρέχοντας πρωτοβάθμια ιατρική περίθαλψη και ψυχοκοινωνική υποστήριξη και βελτιώνοντας τις συνθήκες διαβίωσης για τον πληθυσμό μέσα στον καταυλισμό. Μέχρι σήμερα η οργάνωση έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 8.500 ιατρικές συνεδρίες, περιθάλποντας κυρίως ασθενείς με αναπνευστικές λοιμώξεις και δερματολογικές παθήσεις, ενώ έχουν παραπεμφθεί σε τοπικά νοσοκομεία περισσότερα από 350 περιστατικά. Το ίδιο διάστημα, περισσότεροι από 400 πρόσφυγες έχουν λάβει ψυχολογική υποστήριξη σε ατομικές συνεδρίες, ενώ επίσης έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες από 450 ομαδικές συνεδρίες, που περιλαμβάνουν ψυχολογική εκπαίδευση και συμβουλές υγιεινής. Τέλος, η ομάδα των ΓΧΣ έχει διανείμει υπνόσακους και είδη προσωπικής υγιεινής στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που διέμεναν μέσα και γύρω από τον πρόχειρο καταυλισμό της Πάτρας.
Στις 19 Μαΐου, η Αστυνομική Διεύθυνση Πατρών πραγματοποίησε μία συντονισμένη επιχείρηση στην Ακτή Δυμαίων της Πάτρας και συνέλαβε ένα μεγάλο αριθμό μεταναστών χωρίς έγγραφα, τους οποίους και μετέφερε στο Αστυνομικό Τμήμα Πύργου. Αμέσως μετά το συμβάν, ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα κινητοποιήθηκε για να βοηθήσει τους συλληφθέντες και ζήτησε από την Αστυνομική Διεύθυνση να τους επισκεφτεί και να τους εξετάσει.
Τις τελευταίες εβδομάδες, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα λειτουργούμε κινητές ιατρικές μονάδες για την παροχή ιατρικής βοήθειας στους μετανάστες χωρίς έγγραφα και τους αιτούντες άσυλο που διαμένουν στην παραλία της Πάτρας, οι οποίοι προέρχονται κυρίως από χώρες της Αφρικής. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερα ευάλωτο πληθυσμό, λόγω των άσχημων συνθηκών διαβίωσης και υγιεινής, της δύσκολης ή αδύνατης πρόσβασής τους στις υπηρεσίες υγείας, της σχεδόν καθημερινής δίωξής τους από τις αρχές, καθώς και λόγω του γεγονότος ότι προέρχονται από χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση, όπως η Σομαλία, το Σουδάν και η Ερυθραία. Συνεπώς, πολλοί από τους μετανάστες χωρίς έγγραφα και τους αιτούντες άσυλο που συνελήφθησαν από την αστυνομία ήταν ασθενείς μας, τους οποίους παρακολουθούσαμε ιατρικά το τελευταίο διάστημα.
Η ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα επισκέφτηκε το Αστυνομικό Τμήμα Πύργου, όπου κρατούνταν οι συλληφθέντες και με την άδεια της Αστυνομικής Διεύθυνσης, είχε άμεση πρόσβαση σε όλους τους χώρους κράτησης, όπου κρατούνταν συνολικά 73 άτομα.
Ο γιατρός της οργάνωσης εξέτασε 49 ασθενείς – αρκετούς από τους οποίους παρακολουθούσε ήδη – φροντίζοντας παράλληλα για την φαρμακευτική αγωγή τους. Κρίθηκε ότι πέντε περιστατικά χρειάζονταν περαιτέρω ιατρικό έλεγχο και οι ΓΧΣ αιτήθηκαν την παραπομπή τους σε νοσοκομείο της περιοχής. Μέσα στις επόμενες ώρες, τα δύο πιο επείγοντα περιστατικά μεταφέρθηκαν από τις αστυνομικές αρχές στο νοσοκομείο, ενώ για τους υπόλοιπους τρεις ασθενείς δεν έχει ακόμα εξακριβωθεί η μεταφορά τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα έξι κελιά είχαν συνολική χωρητικότητα 33 ατόμων, ενώ συνολικά διέμεναν σε αυτά 73. Επίσης, δεν υπήρχαν είδη καθαρισμού και προσωπικής υγιεινής. Ύστερα από αίτημά μας, οι ΓΧΣ καταφέραμε να τους προμηθεύσουμε με σαπούνι για την ατομική τους καθαριότητα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες της αστυνομίας, οι συλληφθέντες θα μεταφερθούν από τον Πύργο τις επόμενες ημέρες.
- Από το Μάιο του 2008, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα λειτουργούμε πρόγραμμα στην Πάτρα για την παροχή πρωτοβάθμιας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης σε μετανάστες χωρίς τα απαιτούμενα έγγραφα, αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες. Στα πλαίσια αυτής της παρέμβασης έχουμε εξετάσει περισσότερους από 8.500 ασθενείς και έχουμε πραγματοποιήσει εκατοντάδες ατομικές και ομαδικές συνεδρίες ψυχοκοινωνικής στήριξης, στον προσωρινό καταυλισμό τη Πάτρας, αλλά και στην παραλία όπου διαμένουν μετανάστες χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα και αιτούντες άσυλο από Αφρικάνικες χώρες, κυρίως από τη Σομαλία και το Σουδάν. Στην παραλία της Πάτρας λειτουργούμε κινητές ιατρικές μονάδες, ενώ στις αρχές Μαΐου διανείμαμε σε όσους διαμένουν εκεί 132 υπνόσακους.
30
Μαρ.
09
Η Καμπούλ της Πάτρας
Διαβάστε ένα ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας για τον καταυλισμό των Αφγανών στην Πάτρα.
Άρθρο της Ελευθεροτυπίας για το αμφιλεγόμενο σχέδιο της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι να άρει την υποχρέωση τήρησης του ιατρικού απορρήτου.
Μπερλουσκόνι: «ενθαρρύνει» τους γιατρούς να «καρφώνουν» ασθενείς-λαθρομετανάστες
Με σημαία τους τα επιχειρήματα «είμαστε γιατροί, δεν είμαστε σπιούνοι» και «με αυτό το μέτρο οι ξένοι δεν θα έχουν πια ούτε το δικαίωμα να πεθάνουν στην Ιταλία», οι Ιταλοί γιατροί κατέβηκαν στους δρόμους της Ρώμης, αντιδρώντας στο αμφιλεγόμενο σχέδιο της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι να άρει την υποχρέωση τήρησης του ιατρικού απορρήτου.
Με τον τρόπο αυτό, οι γιατροί ενθαρρύνονται να ενημερώνουν τις Αρχές, αν υποψιάζονται ότι κάποιοι ασθενείς είναι λαθρομετανάστες.
Η κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Γιατροί χωρίς σύνορα» και οι περίπου 200 μετέχοντες φορούσαν φανελάκια με τυπωμένα συνθήματα όπως: «Να απαγορευθεί το κάρφωμα – είμαστε γιατροί, δεν είμαστε κατάσκοποι».
«Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, διότι οι λαθρομετανάστες από φόβο δεν θα πηγαίνουν πια στα νοσοκομεία ή σε ένα γιατρό και επομένως θα αποκλειστούν από το σύστημα υγείας», εξήγησε ο ψυχίατρος Τζανκάρλο Σαντόνε.
«Ενα πολύ απλό παράδειγμα είναι η περίπτωση μιας γυναίκας που μόλις γέννησε και δεν έχει τα νόμιμα έγγραφα. Δεν θα είναι σε θέση ούτε να αναγνωρίσει το παιδί της. Η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει ένα κλίμα φόβου και να αποθαρρύνει την έλευση ξένων», πρόσθεσε.
«Με αυτό το μέτρο, οι ξένοι δεν θα έχουν πια ούτε το δικαίωμα να πεθάνουν στην Ιταλία», παρατήρησε ένας άλλο γιατρός, ο Στέφανο Γκουίντι.
Η ιταλική Γερουσία, στο πλαίσιο ενός νομοσχεδίου με θέμα την ασφάλεια, υιοθέτησε στις αρχές Φεβρουαρίου μια πρόταση νόμου της ξενοφοβικής Λέγκας του Βορρά, που προβλέπει ακριβώς την άρση του ιατρικού απορρήτου στις περιπτώσεις αυτές. Το επίμαχο νομοθέτημα συζητείται τώρα και στη Βουλή και αν ψηφιστεί θα γίνει νόμος του κράτους.
Γενικότερα πάντως, μετά την επιστροφή του στην εξουσία τον περασμένο Μάιο, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ανέδειξε την πάταξη της παράνομης μετανάστευσης σε προτεραιότητα της κυβέρνησής του, εισάγοντας μια σειρά αμφιλεγόμενων νομοσχεδίων.
02
Φεβ.
09
Βίντεο για τη φωτιά στην Πάτρα
Δείτε ένα βίντεο για την παρέμβαση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα μετά την φωτιά στον καταυλισμό μεταναστών στην Πάτρα.
Χωρίς Σύνορα 